• ام پی ال یا حداکثر خسارت محتمل

    هرگاه از بیمه گری خواسته شود که حق بیمه ریسک های فاقد تعرفه از قبیل طرح های مهندسی را مورد محاسبه قرار دهد، در وهله نخست تلاش خود را معطوف آن خواهد کرد که از کیفیت ریسک و خطرهای مرتبط با آن تصور دقیقی کسب نماید. پس مبادرت به ارزیابی ریسک و تعیین حق بیمه متناسب با آن خواهد نمود. به تعبیر ساده­تر، این سؤال را مطرح خواهد کرد که «این ریسک روی هم رفته از چه نوع است و چه حوادثی ممکن است اتفاق افتد؟»

    بیمه گران، به هنگام اتخاذ تصمیم راجع به سهمی از ریسک که مایل به نگهداری و تقبل مسئولیت مربوط به آن می باشند، مقدمتاً نسبت به مشخص کردن وضعیت ریسک از دو جهت اقدام می کنند: نخست با اتکاء به درجه خطر که در عین حال با کل مبلغ خسارات قابل پیش بینی در دوره بیمه تناسب دارد، ریسک را طبقه بندی کرده، سپس همّ خود را مصروف آن می­دارند که حداکثر مبلغ هر خسارتی را که احتمال وقوع دارد، یعنی «حداکثر خسارت محتمل» یا «ام پی ال» را محاسبه نمایند.

    بر همین قیاس، هنگامی که سهمی از یک ریسک به بیمه گر اتکائی پیشنهاد می شود، وی ابتدا خواستار کسب اطلاع از «ام­پی­ال» آن می گردد. سپس با تکیه بر صحت ارزیابی آن و در نظر گرفتن توان مالی و تعهدات جاری خود و نیز حدود مطلوبیت ریسک در مجموع، مبادرت به قبولی درصد مناسبی از آن می کند.

    محاسبه «ام پی ال»، هر چند بر مبنای اوضاع کلی حاکم بر ریسک صورت می گیرد، یک برآورد تخمینی شخصی است که در نهایت به رأی و نظر مسئول این کار بستگی دارد. چنانچه دو نفر کارشناس، هر یک به طور مستقل، به منظور تعیین «ام­پی­ال»، ریسک مشخصی را مورد ارزیابی قرار دهند، حصول نتایج متفاوت از این ارزیابی، امری کاملاً عادی تلقی می گردد. به جز تأثير عنصر انسانی، عوامل سنجش ناپذیر دیگری وجود دارد که ارائه تعریفی صریح از درجه احتمال و ایجاد یک مبنای دقیق برای «ام پی ال» ناممکن می سازد.

    خطا در محاسبه «ام پی ال» ممکن است نتایج وخامت باری را در پی داشته باشد. در صورتی که «ام پی ال» بیش از حد نازل در نظر گرفته شود، ممکن است پس از وقوع خسارت، بیمه گر یا بیمه گران اتکائی ناگزیر از پرداخت مبالغي باشند که از حدود معمول بین آنان بسی فراتر رود.

  • ام پی ال یا حداکثر خسارت محتمل

    هرگاه از بیمه گری خواسته شود که حق بیمه ریسک های فاقد تعرفه از قبیل طرح های مهندسی را مورد محاسبه قرار دهد، در وهله نخست تلاش خود را معطوف آن خواهد کرد که از کیفیت ریسک و خطرهای مرتبط با آن تصور دقیقی کسب نماید. پس مبادرت به ارزیابی ریسک و تعیین حق بیمه متناسب با آن خواهد نمود. به تعبیر ساده­تر، این سؤال را مطرح خواهد کرد که «این ریسک روی هم رفته از چه نوع است و چه حوادثی ممکن است اتفاق افتد؟»

    بیمه گران، به هنگام اتخاذ تصمیم راجع به سهمی از ریسک که مایل به نگهداری و تقبل مسئولیت مربوط به آن می باشند، مقدمتاً نسبت به مشخص کردن وضعیت ریسک از دو جهت اقدام می کنند: نخست با اتکاء به درجه خطر که در عین حال با کل مبلغ خسارات قابل پیش بینی در دوره بیمه تناسب دارد، ریسک را طبقه بندی کرده، سپس همّ خود را مصروف آن می­دارند که حداکثر مبلغ هر خسارتی را که احتمال وقوع دارد، یعنی «حداکثر خسارت محتمل» یا «ام پی ال» را محاسبه نمایند.

    بر همین قیاس، هنگامی که سهمی از یک ریسک به بیمه گر اتکائی پیشنهاد می شود، وی ابتدا خواستار کسب اطلاع از «ام­پی­ال» آن می گردد. سپس با تکیه بر صحت ارزیابی آن و در نظر گرفتن توان مالی و تعهدات جاری خود و نیز حدود مطلوبیت ریسک در مجموع، مبادرت به قبولی درصد مناسبی از آن می کند.

    محاسبه «ام پی ال»، هر چند بر مبنای اوضاع کلی حاکم بر ریسک صورت می گیرد، یک برآورد تخمینی شخصی است که در نهایت به رأی و نظر مسئول این کار بستگی دارد. چنانچه دو نفر کارشناس، هر یک به طور مستقل، به منظور تعیین «ام­پی­ال»، ریسک مشخصی را مورد ارزیابی قرار دهند، حصول نتایج متفاوت از این ارزیابی، امری کاملاً عادی تلقی می گردد. به جز تأثير عنصر انسانی، عوامل سنجش ناپذیر دیگری وجود دارد که ارائه تعریفی صریح از درجه احتمال و ایجاد یک مبنای دقیق برای «ام پی ال» ناممکن می سازد.

    خطا در محاسبه «ام پی ال» ممکن است نتایج وخامت باری را در پی داشته باشد. در صورتی که «ام پی ال» بیش از حد نازل در نظر گرفته شود، ممکن است پس از وقوع خسارت، بیمه گر یا بیمه گران اتکائی ناگزیر از پرداخت مبالغي باشند که از حدود معمول بین آنان بسی فراتر رود.

  • ارزیابی ریسک در بیمه های مقاطعه کاری

    یک پیشنهاد بیمه مشتمل است بر شرح مختصری از ریسک هایی که قرار است تحت پوشش بیمه قرار گیرد. نمونه بخشی از یک پیشنهاد بیمه، شرح مربوط به «ریسک زیان با خسارت وارد به ماشین آلات ساختمانی پیشنهاد دهنده در طی مدت بیمه» می باشد. این شرح موارد زیر را شامل می گردد:

    • هویت پیشنهاد دهنده
    • ارزش دستگاه،
    • محل استقرار دستگاه
    • شرح مختصری از کار قراردادی که دستگاه مزبور در ارتباط با آن مورد استفاده قرار می گیرد و (با توجه به استثنائات بیمه نامه مورد درخواست و سایر محدودیت های از این قبیل)
    • شرحی از انواع زیان یا خسارت
    • انواع علت های بروز خسارت
    • انواع دستگاه­هایی که باید مستثنی شود
    • فرانشیزها و مبالغ بیمه شده ای که باید اعمال گردد

    بیمه گر باید ریسک مورد پیشنهاد را ارزیابی و در خصوص موارد زیر مبادرت به اخذ تصميم نماید ……………

  • ارزیابی ریسک در بیمه های مقاطعه کاری

    یک پیشنهاد بیمه مشتمل است بر شرح مختصری از ریسک هایی که قرار است تحت پوشش بیمه قرار گیرد. نمونه بخشی از یک پیشنهاد بیمه، شرح مربوط به «ریسک زیان با خسارت وارد به ماشین آلات ساختمانی پیشنهاد دهنده در طی مدت بیمه» می باشد. این شرح موارد زیر را شامل می گردد:

    • هویت پیشنهاد دهنده
    • ارزش دستگاه،
    • محل استقرار دستگاه
    • شرح مختصری از کار قراردادی که دستگاه مزبور در ارتباط با آن مورد استفاده قرار می گیرد و (با توجه به استثنائات بیمه نامه مورد درخواست و سایر محدودیت های از این قبیل)
    • شرحی از انواع زیان یا خسارت
    • انواع علت های بروز خسارت
    • انواع دستگاه­هایی که باید مستثنی شود
    • فرانشیزها و مبالغ بیمه شده ای که باید اعمال گردد

    بیمه گر باید ریسک مورد پیشنهاد را ارزیابی و در خصوص موارد زیر مبادرت به اخذ تصميم نماید ……………

  • ارزیابی ریسک هاي توسعه فناوري تجهیزات صنعت نفت و گاز (نمونه مته هاي حفاري)

    بومی سازي فناوري هاي پیشرفته و راهبردي صنعت نفت و گاز، یکی از اولویت هاي کلیدي صنعت نفت کشور در طـول یـک دهـه اخیـربوده است. از آنجایی که هزینه توسعه فناوري در بخش تجهیزات صنعت نفت بسیار زیاد است، شناسایی انواع ریسک­هاي موجـود در ایـن پروژه ها، کمک زیادي به سرمایه گذاران و توسعه دهندگان فناوري در این حوزه می کند. این پژوهش تلاش دارد تا به ایـن سـؤال اساسـی پاسخ دهد که ریسک هاي توسعه فناوري تجهیزات در صنعت نفت و گاز با تأکید بر مته هاي حفاري چه هستند. براي پاسخ به این سـؤال کلیدي، از طریق مرور ادبیات و مصاحبه با متخصصان و صاحب نظران در حوزه توسعه فناوري مته هاي حفاري، 38 ریسـک، شناسـایی و در پنج بعد ریسک هاي نهادي و قانونی، فناورانه، بازار، مالی و عملیاتی طبقـه بنـدي شـدند. بـه منظـور ارزیـابی ایـن ریسـک هـا از روش تجزیه تحلیل عوامل شکست و آثار آن FMEA)) استفاده شد و براسـاس سـه شـاخص شـدت تأثیرگـذاري، احتمـال وقـوع و احتمـال شناسایی، اولویت هر یک از ریسک ها احصاء شد. از میان آن ها پنج ریسک به عنوان ریسک هاي با عدد اولویت ریسک بالاتر ارزیـابی شـد.

    لزوم ارائه ضمانت نامه هاي با مبالغ زیاد، عدم موافقت شرکت هاي بهره بردار با تست آزمایشی محصـول داخلـی و تغییـرات شـاخص هـاي اقتصاد کلان، از مهم ترین ریسک هاي شناسایی شده بودند. ارائه تسهیلات مناسـب بـه منظـور صـدور ضـمانت­نامـه بـراي شـرکت هـاي توسعه دهنده مته هاي حفاري و ایجاد محیط هاي واقعی براي تست نمونه هاي اولیـه و محصـولات نهـایی، از مهمتـرین پیشـنهادها بـه سیاستگذاران هستند. همچنین حصول اطمینان از حداقل تقاضاي شرکت­هاي بهره بردار پیش از ورود به فرآیند بـومی سـازي و دقـت در انتخاب شریک خارجی براساس توان تخصصی، اهداف و سابقه قبلی آن، از مهم ترین پیشنهادها به مدیران شـرکت هـاي توسـعه دهنـده مته هاي حفاري اند.

  • ارزیابی ریسک هاي توسعه فناوري تجهیزات صنعت نفت و گاز (نمونه مته هاي حفاري)

    بومی سازي فناوري هاي پیشرفته و راهبردي صنعت نفت و گاز، یکی از اولویت هاي کلیدي صنعت نفت کشور در طـول یـک دهـه اخیـربوده است. از آنجایی که هزینه توسعه فناوري در بخش تجهیزات صنعت نفت بسیار زیاد است، شناسایی انواع ریسک­هاي موجـود در ایـن پروژه ها، کمک زیادي به سرمایه گذاران و توسعه دهندگان فناوري در این حوزه می کند. این پژوهش تلاش دارد تا به ایـن سـؤال اساسـی پاسخ دهد که ریسک هاي توسعه فناوري تجهیزات در صنعت نفت و گاز با تأکید بر مته هاي حفاري چه هستند. براي پاسخ به این سـؤال کلیدي، از طریق مرور ادبیات و مصاحبه با متخصصان و صاحب نظران در حوزه توسعه فناوري مته هاي حفاري، 38 ریسـک، شناسـایی و در پنج بعد ریسک هاي نهادي و قانونی، فناورانه، بازار، مالی و عملیاتی طبقـه بنـدي شـدند. بـه منظـور ارزیـابی ایـن ریسـک هـا از روش تجزیه تحلیل عوامل شکست و آثار آن FMEA)) استفاده شد و براسـاس سـه شـاخص شـدت تأثیرگـذاري، احتمـال وقـوع و احتمـال شناسایی، اولویت هر یک از ریسک ها احصاء شد. از میان آن ها پنج ریسک به عنوان ریسک هاي با عدد اولویت ریسک بالاتر ارزیـابی شـد.

    لزوم ارائه ضمانت نامه هاي با مبالغ زیاد، عدم موافقت شرکت هاي بهره بردار با تست آزمایشی محصـول داخلـی و تغییـرات شـاخص هـاي اقتصاد کلان، از مهم ترین ریسک هاي شناسایی شده بودند. ارائه تسهیلات مناسـب بـه منظـور صـدور ضـمانت­نامـه بـراي شـرکت هـاي توسعه دهنده مته هاي حفاري و ایجاد محیط هاي واقعی براي تست نمونه هاي اولیـه و محصـولات نهـایی، از مهمتـرین پیشـنهادها بـه سیاستگذاران هستند. همچنین حصول اطمینان از حداقل تقاضاي شرکت­هاي بهره بردار پیش از ورود به فرآیند بـومی سـازي و دقـت در انتخاب شریک خارجی براساس توان تخصصی، اهداف و سابقه قبلی آن، از مهم ترین پیشنهادها به مدیران شـرکت هـاي توسـعه دهنـده مته هاي حفاري اند.

  • بررسی رویه های مدیریت زیست محیطی در صنعت حفاری فراساحلی

    فعالیت های حفاری فراساحلی حتی اگر هیچ حادثه ای رخ ندهد بالنفسه دارای اثرات زیست محیطی هستند. با اجرای عملیات عادی حفاری امکان تخلیه گل حفاری، آب همراه و خرده های حفاری به آب وجود دارد که دارای اثرات زیانباری برای محیط دریایی هستند. نشت نفت یکی دیگر از خطرات حفاری فراساحلی است که ممکن است در نتیجه عوامل چندی از جمله خطاهای انسانی یا نقص دستگاه های حفاری و تجهیزات و یا انفجار و فوران رخ دهد. از اینرو اهمیت تنظیم مقررات داخلی از سوی شرکت ها متناسب با وضعیت آن ها تحت قوانین و مقررات حاکم، شرکت های فعال در این صنعت را بر آن داشته است که با بهره گیری از رویه های منتشره در این حوزه بتوانند عملکرد خود را در ارتباط با محیط زیست بهبود و آثار زیانبار عملیات حفاری را کاهش دهند. در این مقاله استانداردهایی که به  شرکت ها در بهبود عملکرد زیست محیطی با اتخاذ سیستم ها و رویه های مدیریت یاری می رساند، بررسی شده است. برخی از رویه ها مورد توجه نظام قانونگذاری قرار گرفته در حالی که برخی دیگر هم چنان به عنوان استانداردهای صنعتی مورد اجرا قرار می گیرند.

  • بررسی رویه های مدیریت زیست محیطی در صنعت حفاری فراساحلی

    فعالیت های حفاری فراساحلی حتی اگر هیچ حادثه ای رخ ندهد بالنفسه دارای اثرات زیست محیطی هستند. با اجرای عملیات عادی حفاری امکان تخلیه گل حفاری، آب همراه و خرده های حفاری به آب وجود دارد که دارای اثرات زیانباری برای محیط دریایی هستند. نشت نفت یکی دیگر از خطرات حفاری فراساحلی است که ممکن است در نتیجه عوامل چندی از جمله خطاهای انسانی یا نقص دستگاه های حفاری و تجهیزات و یا انفجار و فوران رخ دهد. از اینرو اهمیت تنظیم مقررات داخلی از سوی شرکت ها متناسب با وضعیت آن ها تحت قوانین و مقررات حاکم، شرکت های فعال در این صنعت را بر آن داشته است که با بهره گیری از رویه های منتشره در این حوزه بتوانند عملکرد خود را در ارتباط با محیط زیست بهبود و آثار زیانبار عملیات حفاری را کاهش دهند. در این مقاله استانداردهایی که به  شرکت ها در بهبود عملکرد زیست محیطی با اتخاذ سیستم ها و رویه های مدیریت یاری می رساند، بررسی شده است. برخی از رویه ها مورد توجه نظام قانونگذاری قرار گرفته در حالی که برخی دیگر هم چنان به عنوان استانداردهای صنعتی مورد اجرا قرار می گیرند.

  • بررسی تخصیص مسئولیت ریسک های سیلان و فوران در قراردادهای حفاری دریایی

    از 150 سال پيش كه اكتشاف نفت آغاز شد، تاكنون پيشرفت هاي چـشمگيري در فنـاوري هـاي اكتـشاف رخ داده است، با وجود اين، هم اكنون نيز «حفاري» تنها روش تعيين قطعي وجود يا نبود مخـازن هيـدروكربني در سـازند است. با توجه به ماهيت حفاري و نبود اطلاعات كافي در حوزه مورد اكتشاف، ريسك هـاي پنهـاني در آن نهفتـه است. از جمله آن ها گمگشتگي گردشي گل حفاري است كه به سيلان و فوران منجر مي شـود. مـديريت ريـسك در قراردادهاي حفاري اكتشافي دريايي از اهميت ويژهاي برخوردار است. از مهم­ترين روش هاي مديريت ريـسك «بيمه» است. در مقاله حاضر ضمن بررسي تخصيص ريسك هاي سيلان و فوران بين اپراتور و پيمانكـار حفـاري، در سه دسته اصلي قراردادهاي حفاري مرسوم در بازار شامل قراردادهاي حفاري روزانه، كليد در دست و عمقـي، مشخص مي شود كه صرفاً بخشي از ريسك هاي موجود در عمليات با توجه بـه معيارهـاي بيمـه پـذيري از طريـق بيمه نامه هاي استاندارد در بازار ماهيت بيمه پذير دارند. ريسك سيلان در بيمه نامه­هـاي اكتـشاف و توسـعه انـرژي استاندارد پوشش داده نمي شود و ريسك فوران با تعريف خـارج  از كنتـرل شـدن  چـاه  در  بيمـه نامـه هـاي مـذكور بيمه پذير است.

  • بررسی تخصیص مسئولیت ریسک های سیلان و فوران در قراردادهای حفاری دریایی

    از 150 سال پيش كه اكتشاف نفت آغاز شد، تاكنون پيشرفت هاي چـشمگيري در فنـاوري هـاي اكتـشاف رخ داده است، با وجود اين، هم اكنون نيز «حفاري» تنها روش تعيين قطعي وجود يا نبود مخـازن هيـدروكربني در سـازند است. با توجه به ماهيت حفاري و نبود اطلاعات كافي در حوزه مورد اكتشاف، ريسك هـاي پنهـاني در آن نهفتـه است. از جمله آن ها گمگشتگي گردشي گل حفاري است كه به سيلان و فوران منجر مي شـود. مـديريت ريـسك در قراردادهاي حفاري اكتشافي دريايي از اهميت ويژهاي برخوردار است. از مهم­ترين روش هاي مديريت ريـسك «بيمه» است. در مقاله حاضر ضمن بررسي تخصيص ريسك هاي سيلان و فوران بين اپراتور و پيمانكـار حفـاري، در سه دسته اصلي قراردادهاي حفاري مرسوم در بازار شامل قراردادهاي حفاري روزانه، كليد در دست و عمقـي، مشخص مي شود كه صرفاً بخشي از ريسك هاي موجود در عمليات با توجه بـه معيارهـاي بيمـه پـذيري از طريـق بيمه نامه هاي استاندارد در بازار ماهيت بيمه پذير دارند. ريسك سيلان در بيمه نامه­هـاي اكتـشاف و توسـعه انـرژي استاندارد پوشش داده نمي شود و ريسك فوران با تعريف خـارج  از كنتـرل شـدن  چـاه  در  بيمـه نامـه هـاي مـذكور بيمه پذير است.

منو اصلی