در قسمت اول مقاله، پس از تعریف حادثه فلوچارت پروسه حادثه نشان داده شده و روش های پیشگیری از حادثه معرفی شده­اند. روش های پیشگیری خود نمایانگر این نکته هستند که وسایل حفاظت فردی نقشی در پیشگیری ندارند. اما با توجه به فلوچارت مزبور معلوم می گردد که وسایل حفاظت فردی در جلوگیری یا کاهش نتایج و عواقب حادثه بسیار مؤثرند.

در قسمت دوم مقاله، نتایج حاصل از یک پروژه تحقیقاتی که به صورت پرسشنامه ای در مورد یک گروه نمونه ۱۰۰ نفری که از کارکنان بخشی از صنعت برق انتخاب شده بودند، انجام گردیده و مورد تجزیه و تحلیل مجدد قرار گرفته است. هیستوگرام های مربوط به درصد استفاده از وسایل حفاظت فردی و دلایل عدم استفاده که از نتایج تحقیق مزبور تهیه شده نشان دادند که کارکنان صنعت برق کمربند ایمنی را خیلی بهتر از لباس کار قبول دارند و مورد استفاده قرار می دهند. لذا نتیجه گیری گردید که وقتی کارایی وسیله حفاظت فردی کاملاً به اثبات رسیده باشد به آسانی از طرف کارکنان مورد استفاده قرار می گیرد. در پایان برای مسئولین و کارفرمایان توصیه شده است که ضمن اهمیت دادن به نقش وسایل حفاظت فردی سعی نمایند که در هر کار و برنامه ای استفاده از وسایل حفاظت فردی مخصوص آن کار را الزامی کنند و در مورد وسایل نه چندان مربوط به کار، اصرار زیادی معمول ندارند.

نقطه مقابل ایمنی حادثه است و هر کجا ایمنی وجود نداشته باشد حوادث اجتناب ناپذیرند. البته منظور از حوادث، تنها مواردی که منجر به فوت یا از کار افتادگی افراد می شوند نیست بلکه در بخش افراد، حوادث جزئی را شامل شده و علاوه بر آن توجه به حوادث تأسیسات باید مد نظر قرار گیرد و خلاصه کلام اینکه در ایمنی پیشرفته امروز دنیای صنعت منظور از ایمنی کنترل ضایعات (LOSS CONTROL) می باشد. از آنجا که حوادث برقی 30 × 1 و بقیه حوادث 600 × 1 خطرناك و مرگ آفرین می­باشند نتیجتاً برای رسیدن به حد تعادل، کارهای برقی، ضریب ایمنی بیست برابر را طلب می نماید و باید توجه نمود که اکثر قریب به اتفاق حوادث در صنعت برق در شبکه های توزیع بوده و این ضایعه دلیلی نمی تواند داشته باشد مگر اینکه به علت ولتاژ پایین تأسیسات توزیع. متأسفانه مقررات ایمنی از سوی همکاران خصوصاً همکاران با تجربه نادیده انگاشته می شود و به شعار  «اول ایمنی بعد کار» جامه عمل نپوشانده و در نتیجه حادثه رخ می دهد.